'Maar ik vond het boek tóch beter'
Vijftig tinten grijs was het best verkochte boek van 2012, en een aanzienlijk aantal vrouwen wordt alweer opgewonden vanwege de aankomende verfilming van de erotische roman. Het is niet bepaald opmerkelijk dat er van zo'n bekend boek drie jaar later een film wordt uitgebracht. Integendeel, veel van onze hedendaagse literatuur is al op het doek gebracht. Ik denk meteen aan 'Lord of the Rings', 'Forrest Gump' of 'The Life of Pi'. Het is een populair debatonderwerp op verjaardagen: Is het boek beter dan de film? Veel mensen zijn geneigd om inderdaad te denken dat dit inderdaad het geval is, maar zij kunnen dit niet goed uitleggen: 'Ja, daarvoor moet je het boek gelezen hebben'.
Ikzelf vind dat sommige boeken geschikter zijn om te verfilmen dan anderen. De Lord of the Rings-trilogie is een extreem fantasierijk verhaal waarin de schrijver uit alle macht probeert de sfeer te beschrijven. Dit is ook nodig, omdat niemand van tevoren weet hoe het eraan toegaat in 'Midden-Aarde'. Zo'n trilogie heeft naar mijn mening een enorme potentie om een goede film te worden. Het is alsof je tijdens de film die wereld, waar je in het boek al aan hebt kunnen ruiken, pas echt kunt proeven. Als zo'n film van goede kwaliteit is, kan je niet ontkennen dat de film net zo goed was als het boek, zo niet, beter.
Andere boeken, zoals 'The Life of Pi', vind ik minder aantrekkelijk als film. Dit komt omdat 'The Life of Pi' begint met een enorm uitgebreide beschrijving van allerlei gebeurtenissen uit de jeugd van Pi Patel. Dit neemt ongeveer een derde van het boek in beslag. Daarna begint pas het verhaal waarin Pi samen met een tijger in een reddingsboot terechtkomt. In de film zie je dat dit eerste deel met een aaneenschakeling aan flashbacks wordt opgelost, waarin Pi als oudere man vertelt over zijn jeugd en het verhaal met de tijger. In zo'n geval vind ik een film geen waardige toevoeging aan het boek. Wanneer ik merk dat een regisseur oplossingen heeft verzonnen om die film toch maar af te maken, ben je mij eigenlijk al kwijt. Een film moet gewoon een film zijn, en het boek moet er niet doorheen schijnen, zodat men denkt: 'Hé, in het boek ging dit anders'. Als regisseur zou je ernaar moeten streven om de gedachten van mensen volledig van het boek af te brengen, en de film te laten waarderen zoals hij is.
Ongetwijfeld zullen de verkoopcijfers voor 'Vijftig tinten grijs' hoog zijn, maar zal dat komen omdat de film zo goed wordt? Misschien wel, omdat men een film vol erotische handelingen eindelijk fysiek kan meemaken, in plaats van lezen. Er zullen echter altijd mensen blijven die stellig zeggen: 'Maar ik vond het boek tóch beter'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten